Jednym z poważniejszych błędów, jakie przytrafiają się pewnej grupie managerów wysokiego szczebla jest zbyt duże uleganie modzie w zarządzaniu. Nie wybierają oni dobrych, a co najbardziej istotne dostosowanych do potrzeb przedsiębiorstwa strategii, jakie zagwarantowałyby stabilny rozwój. Skupiają za to mnóstwo energii na wprowadzanie nowinek, które mogą się nie sprawdzić w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.
Najczęściej taki sposób zarządzania przy pierwszym spojrzeniu będzie sprawiał wrażenie nowoczesnego i skutecznego. Lecz z reguły wiąże się to z tym, że uruchomione metody będą funkcjonować w firmie przez jakiś okres czasu, a następnie zastępuje się je następnymi. Może na to iść dużo pieniędzy i czasu, a efektem takiego działania jest rosnąca dezorganizacja w firmie.
Będzie się tak działo z tego powodu, że wszystkie te nowinki i pomysły są wprowadzane zupełnie przypadkowo, bez połączenia w jedną spójną wizję tego, jak przedsiębiorstwo ma rozwijać. I jeśli w dokumentach wszystko dobrze wygląda, a spodziewane rezultaty mają być naprawdę spektakularne, to w rzeczywistości najczęściej w taki sposób prowadzona polityka raczej niewiele będzie się przyczyniać do tego, że firma faktycznie będzie się rozwijać.
Duża część managerów miewa takie problemy dlatego, że funkcjonują oni głównie opierając się na emocjach, bez rzeczowej kalkulacji i oceny danego rozwiązania. Czasem będzie to też bezwolne podążanie za tym, co działa u konkurencji, chociaż nie za każdym razem techniki które się sprawdziły w jednym zespole ludzi będą odpowiednio skuteczne gdzie indziej.
Konsekwencje tak podejmowanych decyzji z reguły nie są widoczne od razu, a będą się objawiały dopiero po dłuższym okresie czasu. Jednak wymierne są koszty, jakie się będzie ponosić w związku z uruchomieniem nowych pomysłów, oraz czas, jaki przeznaczyć trzeba będzie na to wszystko.
Często te efektowne nowości mogą zupełnie przesłonić rzeczywiste potrzeby firmy i będą uniemożliwiać próby ich wprowadzenia. Dodatkowo ciągłe rzucanie nowych rozwiązań i pomysłów może spowodować, że podstawowym celem przedsiębiorstwa przestaje być produkcja i sprzedaż, a cała energia idzie właśnie na to, żeby któryś raz z rzędu reorganizować pracę we wszystkich działach.